Onderwijsvisie, kwaliteitsagenda, professionalisering, LLO, SLB en dan ook nog OI-proof zijn?

Houd ze altijd en overal bij de les
Halverwege de ochtend komt mijn dochter van 14 naar beneden. Het is mei 2020 en Corona houdt de scholen grotendeels gesloten. Chagrijnig pakt ze wat te drinken uit de koelkast. “Wat is er?”, vraag ik haar. “Ik heb me net alwéér vreselijk verveeld tijdens de les Aardrijkskunde. De slides had ik allemaal van tevoren al gezien. Ik heb net drie kwartier naar een herhaling geluisterd van wat ik al wist.” Als ik haar vraag waar de les over ging krijg ik een verhaal waar ik zelf ook niet wijzer van word.

De rol van techniek
Nu mijn dochters thuis onderwijs krijgen via alle technische mogelijkheden van vandaag zie ik het vaker gebeuren. Lessen die bestaan uit het bekijken van slides en luisteren naar het hoofd aan de andere kant van het split screen. Aardrijkskunde, Engels of Wiskunde. Ook al konden deze vakken inhoudelijk niet meer van elkaar verschillen, in de vorm smelten ze samen tot een brei aan lesstof. Alsof leerlingen de hele dag alleen in een leslokaal zitten en steeds alleen een andere docent binnen komt wandelen.

Begrijp me niet verkeerd: het is geweldig dat dit allemaal mogelijk is. Dat we ook op afstand met elkaar in verbinding staan en dat het onderwijs gewoon door kan gaan. Docenten doen bovendien ontzettend hun best om de leerlingen zoveel mogelijk te leren. Om na te denken over innovatieve opdrachten of lesvormen. Maar kennelijk gaat er ook nog wel iets mis en is het nog niet genoeg. Want dat mijn dochter mij geen goede samenvatting kon geven van haar les, lag zeer waarschijnlijk niet alleen aan haar verminderde humeur of puberleeftijd.

Begrijpen en beklijven
Dikke kans dat ze namelijk aan haar les niet alleen een slecht gevoel overhield, maar dat ze ook niet veel leerde. Dat ze daadwerkelijk niet heeft begrepen waar de les over ging. En als er al even sprake was van begrip is de vraag of ze het in de volgende les nog weet.

Dat is nogal een uitdaging. Een waar we nu in deze uitzonderlijke tijden van Corona mee geconfronteerd worden, maar waar we eigenlijk al langer tegenaan lopen. Technologie speelt een steeds belangrijkere rol in het onderwijs en die rol zal groeien, zeker nu we (noodgedwongen) hebben ervaren wat er allemaal mogelijk is. Welke enorme voordelen er ook aan zitten. Hoeveel flexibeler jij en je leerlingen kunnen werken. Of hoeveel toegang je hebt tot wereldwijde bronnen.

Aan de techniek zal het met andere woorden niet liggen. Maar willen we onze kinderen echt iets leren en zorgen dat ze daar op lange termijn profijt van hebben, komt het vooral aan op effectieve pedagogische en didactische keuzes. Online en offline. In je fysieke klaslokaal en in de voorbereiding van remote lessen.

Tekenen als tool
Zo’n slimme didactische tool is tekenen. Ver voor Corona pleitte ik al voor meer tekenen in lessen. Om niet alleen via taal kennis over te dragen, maar het brein ook visueel te stimuleren. Dat is een verademing voor leerlingen die talig anders zijn ingesteld. Maar niet alleen voor hen. Het biedt voor alle leerlingen enorme mogelijkheden.

Tekenen geeft je namelijk een andere ingang tot het brein van je leerlingen. Zeker als niet alleen jij meer visueel werkt, maar zij zelf ook weten hoe zij visueel aantekeningen kunnen maken. Dat zorgt er niet alleen voor dat hun hersenen actief gestimuleerd worden, ook verbetert je begrip door het creëren van context en versterk je het geheugen. Iemand die niet alleen iets gehoord heeft, maar het ook gezien heeft, herinnert zich 3 dagen na de les nog 62% in plaats van de magere, gangbare 10%.

Een beetje meer LEFF
De voordelen zijn met andere woorden echt immens. Met tekenen kun jij als docent echt impact maken op jouw leerlingen. Ook als je nu misschien denkt “Ja, maar ik kan helemaal niet tekenen”. Ik garandeer je: jij kunt leerlingen prestaties laten leveren, die ze nu misschien nog niet voor mogelijk houden. Wat denk je dat dat met hun zelfvertrouwen doet? En wat dat weer betekent voor de keuzes die ze verder in hun leven maken?

Dat klinkt heel groots, maar ik weet het uit eigen ervaring. Het gaat me dan ook persoonlijk aan het hart. Ik was zelf vroeger die leerling die minder goed mee kwam, omdat ik talig niet zo sterk was. Ik vond school stom, omdat ik het idee had dat ik niet slim genoeg was. Hoeveel ik niet aan mezelf getwijfeld heb, lange tijd…

Ik gun volgende generaties iets anders. Gelijke kansen op basis van ieders daadwerkelijke kwaliteiten. Op basis van hun drive en creativiteit.

Die mogelijkheden zijn er, met een beetje LEFF. Mocht je benieuwd zijn en meer willen weten over tekenen als tool bij jou op school, neem dan contact met me op. Ik praat graag met je verder!